Ze had een heel lijstje van punten waar ze mee aan de slag wilde. Van een niet compleet gevoel m.b.t. het aantal kinderen tot onzekerheid en twijfel over zichzelf tot eczeem op haar handen dat maar niet weg wil trekken en allerlei dingen daar tussen in.
Soms kunnen verschillende vraagstukken toch in 1 sessie mee omdat ze op de een of andere manier toch een samenhang hebben ook al zou je dat in eerste instantie niet zo verwachten of denken.
Ik laat me hierin altijd leiden door het onderbewustzijn van de ander. Die weet de weg en daar vertrouw ik 100% op. Dus als alles samen kan, dan is dat wat het is. Moeten we keuzes maken dan doen we dat. Heel simpel…. En zo wordt het hoogste goed van de ander gediend. Een briljant systeem als je het mij vraagt.
We moesten aan de slag met het gevoel van niet compleet i.r.t. het aantal kinderen in haar leven. Het niet meer nog een kindje willen en toch blijft er een zeurend gevoel dat er iets niet klopt.
Dat er iets ‘niet compleet’ voelde bleek niet zo verwonderlijk te zijn… Ze maakte verbinding vanuit haar hart met haar twee kinderen hier op aarde, maar kon vanuit haar hart geen verbinding maken met haar twee andere kinderen die niet hier op aarde zijn maar door een miskraam al eerder terug waren gegaan naar de bron. Ze had hier niet om kunnen rouwen en haar verdriet weggestopt. Ze hield haar kinderen over de dood heen vast waardoor de vrije liefdesstroom geblokkeerd werd en er dus iets niet compleet voelde. Er waren twee lege plekjes….
In de sessie hebben we haar overleden oma gevraagd om de twee kindjes onder haar vleugels te nemen tot het de tijd van moeder zou zijn dat haar aardse reis er op zou zitten en zij haar kinderen weer zelf onder haar vleugels kon nemen. Oma was meer dan bereid op deze kleintjes te passen. Hiermee werd het voor moeder iets makkelijker om haar kinderen los te laten. Hiermee kwam de vrije liefdesstroom op gang en klopte het plaatje. Rust….. eindelijk….
Ik ben moeder van vier… Twee daar… Twee hier…
Een dag later ontving ik van haar een appje…. Heel veel (rouw) verdriet was er losgekomen die dag van de sessie… Zakdoeken vol gehuild…. Niet gelaten tranen van eerder….
En op haar handen? Daar was geen eczeem meer op te zien. Zoals ze zelf concludeerde: mijn eczeem kwam doordat ik iets uit handen moest geven, maar dat tegen beter weten in vasthield.
We kunnen dus een punt extra afvinken op haar lijstje.
Met zijn taal en spraak volgde hij niet helemaal ‘de meetlat’ dit kereltje van 2,5 jaar. Het consultatiebureau had er ook al eens wat van gezegd…
Ik ben er op mijn eigen (werk)wijze eens naar gaan kijken en had al snel in de gaten dat dit kereltje heel veel voelsprietjes heeft. Hij beleeft de wereld vooral vanuit zijn gevoel. Er kwamen soms zoveel prikkels bij hem binnen dat hij geen woorden kon geven aan al wat er binnenkwam bij hem. Hij voelde zich vaak behoorlijk overspoeld door alles wat er op hem afkwam.
Dat gevoel van overspoeld worden alsof er een tsunami over hem heen kwam, was iets dat hij als baby’tje tijdens het geboren worden ook had gevoeld. De bevalling was via een inleiding op gang gebracht. Zonder dat hij er zelf op bedacht was, barstte het natuurgeweld van het geboorteproces ineens los. De enorme kracht van de weeën maakte voor hem een abrupt einde aan het heerlijke verblijf in alle rust, vertrouwen en veiligheid in de buik van zijn moeder. Zijn lijfje voelde ineens zo veel tegelijk… dat kon hij niet goed verwerken. Wat hij ook probeerde te doen, het werd niet weer opnieuw rustig in die buik. Wat hij ook deed of ‘zei’ hij had geen keus en geen invloed. Hier ontwikkelde hij de overtuiging dat het toch geen zin had om iets te zeggen. Dus hield hij zijn mond…..
Het geboortepatroon van ‘De Inleiding’ had ook nog gezorgd voor een onbegrepen en onverwerkt deeltje van het niet op je eigen tempo mogen groeien. Van buitenaf werd besloten dat het tijd was. Dit deed iets met zijn zelfvertrouwen. Zouden ze denken dat ik het zelf anders niet tot een goed einde zou hebben gebracht?
Deze onverwerkte deeltjes heb ik behandeld. Een paar weken later liet moeder weten dat de spraak van haar zoontje met sprongen vooruit gaat. Hij is zijn woordenschat aardig aan het uitbreiden. Er komen steeds nieuwe woordjes bij. Verder viel het haar op dat hij veel liever en zorgzamer was naar zijn kleinere broertje en dat hij veel meer knuffelmomentjes met zijn ouders opzoekt.
We zijn allen helemaal goed zoals we zijn.
Onszelf zijn is genoeg.
We hebben allen een oneindig potentieel in ons dat zich op de juiste tijd en op het juiste tempo als vanzelf zal ontvouwen.
Zie je zelf in al je pracht en al je kracht….
Je bent mooi….
Je bent goed….
Je bent… en dat is echt meer dan genoeg…
Je voldoet!
Met jouw zijn precies zoals je bent, ben jij een heel waardevolle bijdrage aan de wereld.
Laten we die meetlatten maar wat minder belangrijk maken….
Toen hij nog maar 3 jaar was moest er een tandje getrokken worden. Natuurlijk net op een moment dat zijn eigen tandarts er niet was. Dat zul je altijd zien. Een vreemde tandarts, die zonder tekst en uitleg ineens hup het tandje uit zijn mondje trok. Dat was een heel traumatische ervaring voor dit jongetje.
Daarna volgde een tandarts die onder narcose een behandeling gaf. Opnieuw had dit jongetje de ervaring dat hij geen verweer had, overgeleverd was aan de grillen van een tandarts en hij niets te zeggen of in te brengen had. Meerdere tandartsen volgden… Allemaal lieve tandartsen, gespecialiseerd in angstige kinderen…. maar tandartsen die het goed bedoelen en het beste met je voor hebben die bestonden in de belevingswereld van dit jongetje niet meer. Ze doen wel aardig, maar ze kunnen op ieder moment toeslaan.
Hij had zich diep van binnen voorgenomen nooit meer zijn mond open te doen voor een tandarts, want hij wist inmiddels wat er dan kon gebeuren. Zichzelf blijven zien als slachtoffer van wat er ooit gebeurd was, was voor hem zijn bescherming geworden. Het gaf hem een soort kracht om zijn mond gesloten te kunnen houden.
Inmiddels is hij 7 jaar oud en kwam het moment dat er nu weer echt een tand getrokken moest gaan worden. De angst was zo groot… evenals de wanhoop van ouders.
Met dit verhaal namen ouders contact op met mij een aantal dagen voor de tand getrokken zou moeten gaan worden. Of ik hier misschien iets mee kon?
En zo ben ik een sessie gaan doen met dit kereltje. Er zat een diepe angst voor de dood vast in zijn systeem gekoppeld aan tandartsen. In relatie tot tandartsen kon hij geen andere werkelijkheid zien dan dat hij iedere keer opnieuw het slachtoffer zou worden van een beul. In de sessie hebben we deze angst, het beeld van zichzelf als slachtoffer en het beeld van tandartsen als beul kunnen losmaken. Zijn slachtofferschap loslaten en zijn kracht terugnemen. Het zich weer veilig, ontspannen en gerust voelen m.b.t. tandartsen. Het zich weer durven openstellen voor tandartsen vanuit het vertrouwen dat tandartsen het goed met jou en je gebit voor hebben. Als jongetje van 3 is er een ander beeld ontstaan. Dat heb je nu niet meer nodig.
Ik ben veilig en ik doe het wel!
Ik ben veilig en durf met een gerust hart mijn mond te openen!
Hij had ter ondersteuning nog een energetische remedie nodig die hem zou helpen bij het vergeven van zichzelf en de tandarts zodat hij de dader-slachtoffer dynamiek makkelijker los zou kunnen laten en hij zich ten alle tijden in vrede en rust zou voelen, ook als dingen anders gaan dan hij wil.
Daags na de behandeling liet moeder weten dat het heel goed gegaan was. Hij was er oke mee geweest en had geen enkel verzet getoond maar vanuit een zich veilig en krachtig voelen van binnenuit de tandarts durven toelaten. Zijn tandje is er uit en hij heeft nu een kroontje.
Ze bleef maar zoveel verdriet voelen en dat verdriet stond naar haar idee vaak niet in verhouding tot de situatie of tot datgene wat zich had voorgedaan. Al vele stukjes hadden we van dit verdriet mogen zien in eerdere sessies, maar op de een of andere manier bleven er toch steeds stukjes onzichtbaar.
Nu was er weer een trigger geweest en het verdriet ging in golven door haar heen… haar bijna volledig overspoelend zonder daarbij ook nog maar het idee te hebben dat ze er iets aan kon doen. Er was ook een gevoel van zich onveilig en bedreigd voelen wat ze niet kon plaatsen.
We hebben ons beiden opnieuw volledig opengesteld om dat wat nog steeds onzichtbaar was, zich te laten ontvouwen en zichtbaar te laten worden.
In onze sessie lieten een hele reeks vrouwen zich zien… een reeks vrouwen die haar voorgegaan waren in de vrouwenlijn van haar familiesysteem… Vrouwen die allen op hun eigen wijze en met hun eigen wijsheid een weg gezocht hebben in het leven om in hun kracht te gaan staan en hun eigen stem te vinden en te laten horen. Vrouwen die zich erg onzeker hadden gevoeld onder de grote druk van de almachtige straffende God… En van daaruit in relatie tot hun mannen niet goed wisten hoe ruimte in te nemen, hun stem te laten horen… Vrouwen die de oplossing gevonden hadden om zichzelf, hun eigen verlangens en behoeften opzij te zetten en los te laten en volledig aan te gaan staan voor hun mannen. Dat behoor je als vrouw te doen… anders volgt er straf.
In deze vrouwenlijn lag zoveel verdriet opgeslagen van zichzelf in de hoek gooien en zichzelf niet serieus nemen en alle kracht weggeven. De vrouw in mijn praktijk droeg dit thema ook… aan haar doorgegeven via de vrouwen in de vrouwenlijn van haar familiesysteem.
Er viel zoveel op zijn plek….. We hebben haar en de vrouwen in het systeem opgesteld….
“Lieve vrouwen die mij zijn voorgegaan….
Met diepe bewondering kijk ik naar jullie…. Hoe krachtig zijn jullie geweest in het proberen jezelf staande te houden terwijl jullie je feitelijk zo onderdrukt hebben gevoeld. Hoeveel kracht en doorzettingsvermogen hebben jullie aan de dag weten te leggen om voort te hebben kunnen gaan op jullie weg, daarbij alles van jezelf en je eigen kern weggevend? Ik dank jullie voor alles wat jullie me gegeven hebben aan kracht en doorzettingsvermogen. Zonder jullie was ik er niet geweest…
Ik neem jullie kracht en doorzettingsvermogen en de rest laat ik los. Zodat ik vrij kan zijn van het gevoel van onderdrukking en ik ruimte kan maken in mezelf om mezelf met mijn verlangens en behoefte te horen en daar in alle vrijheid vorm en inhoud aan te geven. Ik hou van jullie vanuit het diepst van mijn wezen en dank jullie nogmaals. Ik ga jullie eren door mezelf toe te staan te leven vanuit vrijheid en mezelf serieus te nemen in mijn eigen verlangens en behoeftes. Ik ga kiezen voor vrijheid en alle vruchten daarvan draag ik op aan jullie, de vrouwen die me voor zijn gegaan.”
Er kwam een intense en krachtige liefdesstroom op gang tussen deze vrouwen en de vrouw in mijn praktijk. Ze voelde zich gevoed, gesteund, vervuld en vrij. Alles viel voor haar op zijn plek…
Wat zou ze toch ontzettend graag op de natuurlijke manier willen bevallen…. Het is een diepe wens van deze moeder dat dit haar bij haar tweede kindje gegund zou zijn. Niet weer een keizersnede…. Echter het baby’tje in haar buik ligt in een stuit en meneer is ook nog eens ‘goed aan de maat’.
Dus de kans is toch echt aanwezig dat een natuurlijke bevalling er ook nu weer niet in gaat zitten….
Maaaaar de wonderen zijn de wereld nog niet uit denk ik dan altijd maar…. En alles kan…. Dus wat zou er mogelijk kunnen zijn als we daar vanuit zouden gaan; dat alles kan en wonderen altijd plaats kunnen vinden….?
In een NEI sessie heb ik contact gelegd met het kereltje in de buik van zijn moeder. Hij was meteen daar en we hebben ‘gekletst’ over het feit dat hij ‘op zijn kop ligt’. Is dit voor jou de manier waarop je ten diepste wenst geboren te worden of is er iets wat je blokkeert om ‘gewoon’ met je hoofdje omlaag te gaan liggen? Dit laatste bleek het geval….
Hij zat vast in zijn bewijsdrang als zoon naar zijn ouders. Hij wilde laten zien dat hij niet zomaar de makkelijkste weg koos. Hij hoopte hiermee de trots van zijn ouders te verdienen en zich te verzekeren van verbinding met hen. Deze bewijsdrang had hij ook al eens eerder gevoeld in het prille begin van de zwangerschap. Hij was zich toen heel bewust van de verandering die hij doormaakte als ziel zonder lichaam naar het in verbinding komen als ziel met zijn nieuwe mensenlichaampje. Hierbij voelde hij er zich niet helemaal zeker van dat hij de verbinding zou kunnen behouden met de bron waar hij vandaan kwam. Ook toen probeerde hij het voor de bron waar hij vandaan kwam zo goed mogelijk te doen. Hopende dat de verbinding dan zeker zou blijven.
In mijn sessie heb ik dit lieve mini mensje uitgelegd dat er onnoemelijk veel van hem gehouden wordt door zijn ouders, maar ook door zijn ‘thuis bron’. Jezelf zijn is voldoende en er is liefde in overvloed voor je. Je hoeft niet je best te doen of je groter of sterker te maken. Voor je ouders ben je helemaal goed zoals je bent. En dat geldt ook voor de bron waar je vandaan komt. Je komt uit de bron van liefde en licht en de verbinding met je ‘thuis’ zal er altijd zijn. Ook als je als ziel steeds meer de verbinding aangaat met je mensenlichaam en gaat beginnen aan je avontuur hier op aarde.
Laat je bewijsdrang maar los vanuit het vertrouwen dat er altijd verbinding zal zijn, zowel met je hemelse thuis als met je aardse thuis. Geef je maar met een gerust hart over aan de wijze waarop jij voelt dat je in de buik van je mama wilt liggen. Voel je vrij van angst om je eigen beweging hierin te volgen. Voor je ouders hier en je thuis daar is het allemaal prima. Vertrouw daarop.
De volgende ochtend ontvang ik van moeder een appje…. Hij heeft de beweging gemaakt….
Moeder had het gevoel dat haar dochtertje van 5 jaar iets in de weg zat. Emoties die van het een op het andere moment konden omslaan en het avondeten was bijna iedere avond een gedoe omdat het meisje niet wilde eten. We besloten dat ik een sessie op afstand zou doen om wat meer helderheid te krijgen over waar het hier nu werkelijk om gaat.
Ik geloof namelijk niet dat een kind voor de lol dit gedrag laat zien… Er is vaak een heel goede reden waarom een kind het gedrag laat zien wat het laat zien. Maar vaak steekt de vork anders in de steel dan in eerste instantie lijkt.
Ik voelde meteen al héél veel verdriet toen ik op haar afstemde. In de sessie werd helder waarom ze zo snel van stemming wisselde en ’s avonds geen hap meer door haar keel kon krijgen. Ze had enorm veel heimwee naar haar broertjes/ zusjes die niet hier zijn….
Voor de ouders van dit meisje was het geen vanzelfsprekendheid om in verwachting te raken en er volgde een vruchtbaarheidstraject waarbij meerdere eicellen van moeder bevrucht werden. Eentje werd teruggeplaatst en daaruit is dit meisje geboren. De overige bevruchte eicellen werden bewaard…
In de periode van de conceptie heeft het meisje niet begrepen waarom zij uitgekozen was en de anderen niet. Ze voelde medelijden voor haar broertjes/zusjes die achterbleven. Ze voelde zich afgescheiden van dit ‘zielen groepje’ en had intens liefdesverdriet. Deze gevoelens kon ze toen niet begrijpen en verwerken en draagt ze onbegrepen en onverwerkt met zich mee. Vandaar de emotie wisselingen en het van (liefdes)verdriet niet meer kunnen eten.
Het is niet fijn om zo’n zware gevoelens mee te sjouwen. Ik heb haar uitgelegd dat iedere ziel zijn eigen zielenplan heeft en dat niet ieder zieltje de wens of het plan heeft om ook daadwerkelijk op aarde geboren te worden. Dat het in ieder geval wel haar wens en plan is geweest; anders zou je nu niet hier op aarde zijn. Dat ze er op mag vertrouwen dat alles verlopen is voor het hoogste goed van iedereen; van haar maar ook van haar broertjes/ zusjes die zijn achtergebleven. Dat ze onderdeel is van dit geheel, dat zij allen een plek hebben in dit geheel en zij er allen bij horen. Dat ze ten alle tijden met onzichtbare lijntjes, gevuld met liefde en licht, met elkaar verbonden zijn over tijd en ruimte. Laat je traantjes maar los en vul je hartje met blijdschap, liefde, geruststelling. Het is goed zo… Alles is oke… voor jou en voor hen…
