Om te beginnen zouden we er dan helemaal niet zijn.
Moeders geven ons immers het leven.
Dat is een onnoemelijk groot cadeau…..
Wij worden allemaal geboren bij de voor ons perfecte moeder. Ze biedt jou precies de juiste randvoorwaarden en mogelijkheden om versneld aangetrild te kunnen worden op de lessen en thema’s die jij in dit leven uit wilt werken.
Dat aangetrild worden voelt vaak niet fijn…. Sommige ervaringen die je opdoet, kunnen uiterst pijnlijk zijn…. Zo pijnlijk dat je je hart gaat sluiten. Je gaat uit je eigen verbinding. Wilt niet meer in je eigen lichaam aanwezig zijn. Kunt niet meer bij je eigen veiligheid en je eigen bodem. Je vliegt weg. Je bent er wel, maar je bent er ook weer niet. Je kunt daarmee niet meer gaan ontvangen van je moeder…. En dat is een groot gemis….
Je gaat uitreiken naar de buitenwereld… en vergeet jezelf daarbij vast te houden…. Nou eigenlijk vergeet je dat niet. Je kunt dat gewoon niet…. Zonder de krachtbron/ steun van de liefde van je moeder is het moeilijk om jezelf vast te houden.
Je gaat zoeken naar liefde, erkenning en waardering in de buitenwereld. De leegte in je die ontstaat doordat je jezelf afgesloten hebt voor je moeder moet immers wel gevuld worden. Het voelen van de leegte is te heftig en pijnlijk… Deze leegte vullen, gebeurt vaak door heel hard te werken (voor een ander), door de ander te pleasen, door voor de ander te zorgen… Patronen waarmee je steeds verder bij jezelf vandaan gaat en je jezelf steeds opnieuw verlaat.
Op deze manier word je heel afhankelijk van de ander… Want wat als die ander weggaat en je niet meer voor hem/ haar kunt zorgen? Wat als je je baan verliest en je daar geen (eigen) waarde meer aan kunt ontlenen? Wat als je relatie verbroken wordt en de ander er niet meer is om jouw behoefte aan liefde te vervullen? Dan kom je weer die enorme leegte en eenzaamheid in jezelf tegen….
Een eenzaamheid die ontstaat doordat je jezelf steeds in de steek laat. Je steeds uit je eigen verbinding gaat en de ander alles geeft van jezelf in de hoop dat je liefde, erkenning en waardering terugkrijgt. Dat gaat echter op die manier nooit lukken. Je denkt van wel… maar het is in werkelijkheid echt niet zo….
Het is belangrijk om de liefde van je moeder (en ook vader) toe te laten in je hart. De liefde van een moeder is een enorme bron van kracht. Het toelaten van de liefde van je moeder zorgt er ook voor dat je je niet alleen voelt of eenzaam. Je voelt je dan gesteund!
Het gaat er om dat je JA gaat leren zeggen tegen al wat je moeder je te geven heeft. En dat is veel! Moeders geven aan hun kinderen… en dat doen ze naar hun beste kunnen.
Het kan zijn dat je graag meer of anders had willen hebben van haar of iets of anders nodig had gehad van haar. Dat kan…. Dat heb je te nemen…. En van te leren….
Het gaat er om dat je ook daar JA tegen gaat leren zeggen. JA zeggen tegen wat je moeder niet te geven had of heeft maar wat je zo graag wel had gewild of nodig had gehad.
Hier komen vaak heftige gevoelens van verdriet, eenzaamheid, verlatenheid, en angst bij kijken…. Daar wilde je graag zo ver bij vandaan blijven. Dat zijn precies de gevoelens die je hebt wegstopt en waardoor je in afhankelijke verbindingen met anderen terecht bent gekomen.
Als je deze gevoelens gaat toelaten, dan kun je ze gaan voelen, verwerken en loslaten. Dan wordt het steeds veiliger om weer in je eigen lichaam aanwezig te zijn. Dan kun je steeds beter de veiligheid in jezelf weer gaan voelen, je eigen bodem. Dan hoef je niet meer steeds uit te reiken naar de ander waarbij je jezelf volledig loslaat. Dan kun je krachtig in je eigen verbinding blijven, jezelf vasthouden en van daaruit de verbinding met de ander aan gaan….
LAAT JE MOEDER,
DE MOEDER ZIJN,
DIE ZE KAN ZIJN.
Dat is namelijk precies wat jij nodig hebt om krachtig van te kunnen groeien!
In mijn praktijk sta ik mensen in deze processen bij…
Ook jij bent welkom hier als je er wat in herkent en hiermee aan de slag wilt. Voel je welkom!
Liefs,
